Reisblog nummer 4: de laatste maand en terugblik

Reisverslag van de laatste maand en terugblik

Het eind van mijn reis is na bijna vijf maanden backpacken dan toch echt daar. Gisteravond ben ik vanuit Manila naar Bangkok gevlogen waar ik een kort nachtje heb geslapen. Vanochtend ben ik op het vliegtuig naar Helsinki gestapt van waaruit met een korte overstap vanavond op Amsterdam zal landen. Bij mijn vertrek begin september lag er een globale planning van plekken die ik in de eerste maanden van mijn reis van plan was te bezoeken. Een concrete invulling ontbrak en voor het einde van mijn reis was ik niet eens zeker of dit wel in Zuidoost Azië (of toch niet in Australië) zou zijn. Verderop in dit blog blik ik terug op om hoe het is om zo’n lange tijd onderweg te zijn. Eerst een reisverslag van de laatste maand in Maleisië, Singapore, Brunei en de Filipijnen.

Reisverslag
In mijn vorige reisverslag ben ik geëindigd in Zuid-Thailand. Ik reis nog steeds samen met mijn reisgenoot Dion en zijn zus Marlous. Met de boot zijn we vanaf het Thaise eiland Koh Lipe naar het Maleisische eiland Langkawi overgestoken. Bij aankomst op Langkawi bleek al snel dat het ontwikkelingsniveau van Maleisië een stuk hoger is dan dat van andere landen in de regio. In Langkawi zijn we maar kort gebleven omdat dat dit de snelste weg was naar onze volgende bestemming. Op Langkawi heb ik zelf nog een scooter en wat over het eiland getourd. Vervolgens zijn we voor het laatste deel van onze eilandhop op de boot gestapt naar Georgetown op het eiland Penang. Het oude koloniale centrum is goed onderhouden en er zijn veel bezienswaardigheden. Verder maakt de aanwezigheid van zowel Maleisiërs als Chinezen en Indiërs dat het aanbod van goed eten enorm is. Ook staat stad deze stad bekend om de vele goede muurschilderingen. Zelf vind ik Georgetown een van de leukste stadjes die ik heb aangedaan tijdens mijn reis. Na een fijne tijd zijn we na twee weken eilandhoppen op een bus gestapt die ons terug naar het vaste land bracht. De eerste bestemming hier waren de Cameron Highlands. Hier hebben we de groene theeplantages die in een prachtig glooiend landschap liggen verkend. De volgende busrit ging naar het Taman Negara Nationaal Park waar het oudste onaangetaste regenwoud van de wereld is te vinden. Hier zijn we op nachtsafari geweest, hebben we gehiked en met boottour een bezoek gebracht aan inheemse bewoners. Na veel strand en natuur was het weer tijd voor een echte stad: Singapore. We zijn ’s ochtends heel vroeg vertrokken en middels een overstap in Kuala Lumpur kwamen we hier na een lange dag reizen ’s avonds aan. Ons bezoek aan Singapore viel samen met de kerstdagen. Het echte kerstgevoel was wel een beetje afwezig. Singapore was voor mij als geograaf en planoloog ongelooflijk interessant omdat alles tot in de details perfect is gepland. Ook was het erg prettig om weer eens in een ontwikkeld land te zijn. Aangezien de stad een stuk duurder is dan de rest van de regio zijn we na drie volle dagen weer teruggereisd naar Kuala Lumpur. Onderweg zijn we nog voor een nacht gestopt in verrassend leuke Malakka. Hier heeft de VOC bijna tweehonderd jaar een handelspost gehad en is dus veel Nederlandse geschiedenis te vinden.

In Kuala Lumpur waren ook de uit Nederland overgekomen ouders van Dion en Marlous. Zij zouden de reis uiteindelijke samen afsluiten en ik ben bij een deel van deze trip aangesloten. We zijn twee dagen in Kuala Lumpur gebleven en hebben hier oud- en nieuw gevierd op de rooftopbar van ons hotel met uitzicht op de Petronas Towers. Op Nieuwjaarsochtend zijn we ’s ochtends al heel vroeg naar het ministaatje Brunei gevolgen dat midden op Maleisisch Borneo ligt. Vanwege de enorme olie- en gasreserves één van de rijkste landen ter wereld. Het ligt midden in de jungle en is streng islamitisch. Ondanks dat het land zo rijk zie je hier maar weinig van terug op straat. De hoofdplaats doet weinig metropolitaans aan, maar bood vertier om ons hier de eerste dag te vermaken. De tweede dag hebben we een auto gehuurd en de rest van het landje verkend. Brandstof is hier trouwens zo goedkoop dat je voor een fles water in de supermarkt ongeveer evenveel betaalt. Na twee dagen zijn we met de boot verder gegaan naar de Maleisische havenstad Kota Kinabalu en hebben hier een nacht geslapen om de volgende dag door te reizen naar het nabijgelegen nationaalpark. Hier hebben we een aantal mooie hikes gemaakt door het regenwoud. Vervolgens zijn we met een busrit van een halve dag naar Sepilok doorgereisd. Onderweg hiernaartoe schrok ik enorm van de hoeveelheid regenwoud dat is verdwenen voor palmolieplantages. Het doet je goed realiseren wat een enorme schade wij mensen kunnen aanrichten in onze leefomgeving. In Sepilok hebben we een opvang voor Maleise beren en orang-oetangs bezocht. We hebben een aantal Maleise beren kunnen spotten. De orang-oetangs hadden helaas weinig zin om te verschijnen bij het voedermoment. De dagen daarna hebben we een meerdaagse tour rondom de Kinabatangang Rivier gedaan. Verspreid over drie dagen hebben we verschillende boottochten en hikes gemaakt waarin we allerlei verschillende soorten dieren hebben kunnen spotten. Naast veel apen, vogels en insecten was het absolute hoogtepunt het zien van een wilde mannetjes orang-oetang. Na de meerdaagse tour heb ik afscheid genomen van Dion en de rest die hun vakantie af zouden sluiten op Langkawi. Zelf ben ik nog voor een nacht teruggegaan naar Sepilok waar ik alsnog het voeden van de orang-oetangs hebben kunnen meemaken. Tenslotte heb ik de bus teruggepakt naar Kota Kinabalu vanwaar ik door ben gevlogen naar mijn laatste bestemming mijn reis: de Filipijnen.

De laatste 10 dagen van mijn reis heb ik als solo-reiziger op de Filipijnen doorgebracht. ’s Avonds ben ik laat geland op Manila, heb hier een korte nacht geslapen en ben de volgende ochtend vroeg doorgevlogen naar het eiland Palawan. Hier stond een busje op mij te wachten met een transfer naar de eerste bestemming: Port Barton. Het was drie uur rijden waarvan de eerste twee over een goed geasfalteerde hoofdweg. De afslag naar Port Barton was grotendeels onverhard en vanwege de vele tyfoons die de Filipijnen jaarlijks treffen in zeer slechte conditie. Port Barton zelf ligt erg geïsoleerd, heeft weinig bereik en alleen stroom tussen zes en twaalf uur ’s avonds. Het dorp bestaat uit een aantal onverharde waar de laatste jaren veel accommodaties en restaurantjes zijn geopend. Het is echter lang niet zo toeristisch als andere badplaatsen in de Filipijnen. De eerste dag heb ik gebruikt om het dorp wat te verkennen en verder uit te rusten op het strand. De volgende dag heb ik een scooter gehuurd en ben naar de nabij watervallen en meer afgelegen stranden gelegen gereden. Op de derde dag ben ik gaan duiken. Het was de eerste keer na het behalen van mijn PADI open water certificaat dat ik zelfstandig het water in ging. Ik heb drie duiks gemaakt en mocht zelfs een ‘wreck dive’ doen waarbij ik in een gezonken vrachtschip heb gezwommen. De volgende ochtend stond er een volgeladen busje klaar die me naar El Nido bracht. Hier heb ik enkel een nacht geslapen om de volgende dag in te schepen voor een driedaagse bootexpeditie van El Nido naar Coron. Tijdens deze driedaagse bootexpeditie leg je aan op de mooiste afgelegen stranden en eilandjes en krijg je de mogelijkheid om te snorkelen in het helderste water dat ik ooit heb gezien. ’s Avonds zit je rondom een kampvuur en slaap je in simpele hutjes op het strand. Om je er een voorstelling van te maken; het bekende televisie programma Expeditie Robinson wordt in hetzelfde gebied opgenomen. De boot crew was enorm behulpzaam en zorgde ervoor dat het ons aan werkelijk niets ontbrak. Ook het eten was elke keer weer een feestmaaltijd. Tenslotte had ik enorm getroffen met de groep waarin ik zat. Deze bestond uit zestien personen waarvan er tien Nederlands waren. Ondanks dat ik samen met een andere Nederlandse de enige solo-reiziger was en de gemiddelde leeftijd iets hoger lag hebben deze mensen de bootexpeditie onvergetelijk gemaakt. Na drie dagen hebben we aangelegd in de haven van Coron waar ik nog twee nachten zou slapen. De volgende dag heb ik het eiland wat verkend met een scooter en ben ’s avonds naar de hete bronnen geweest. De een-na-laatste dag van mijn reis ben ik ’s ochtends vroeg teruggevlogen naar Manilla. Hier had ik nog anderhalve dag die ik heb gebruikt om de stad een beetje te verkennen. ’s Middags heb ik een bezoek gebracht aan de oude binnenstad die tijdens de WO II helaas bijna helemaal verloren is gegaan. Op de laatste dag ben ik met een non-profit organisatie en lokale gids op tour geweest door de slums van Manila. Het is schokkend om te zien onder welke erbarmelijke omstandigheden mensen hier leven. De middag heb ik gebruikt om een bezoek te brengen aan China Town en de Chinese begraafplaats.

Terugblik
Het laatste stuk van mijn reisblog schrijf ik terwijl ik op een lange vlucht van Bangkok naar Helsinki zit. Onderweg terug naar de realiteit van de kou en het regelmatige leven thuis. Nu klinkt dit heel dramatisch; maar dat is het natuurlijk niet. Het maken van een lange reis maakt je bewust van bepaalde zaken. Nog sterker dan vorige reizen heeft deze reis me laten zien hoe gelukkig ik mag zijn dat ik in een land als Nederland ben opgegroeid. Er zijn natuurlijk altijd dingen die we kunnen verbeteren, maar in vergelijken met de rest van de wereld (zowel arme als andere rijke landen) hebben wij het heel goed voor elkaar. Ook had ik me van te voren niet gerealiseerd hoe oppervlakkig contacten soms kunnen zijn. Zelf vond ik het daarom erg lekker om samen met iemand te reizen die je goed kent. Daarnaast houd ik er van om bijzondere plekken aan te doen waar niet iedereen heengaat en daartoe ben je net even eerder geneigd als je samen met iemand reist.

Deze bijzondere plekken heb ik zeker aangedaan. Ik heb prachtige dingen gezien en fantastische mensen ontmoet. De vrijheid die de afgelopen periode me bood heb ik enorm van genoten en doet me ook goed realiseren dat er een grote kans is dat ik niet zomaar weer de mogelijkheid heb om dit weer te doen. Vijf maanden backpacken was een ongelooflijk mooie (levens)ervaring waar ik nog lang met veel weemoed op terug zal kijken. Voor nu is het echter ook genoeg geweest; ik kijk er enorm naar uit om iedereen weer te zien en ben gemotiveerd om te starten met afstuderen!

Groeten,
Wouter